Ostrowiec Świętokrzyski - Widok na fragment miasta

Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Szukaj
Właściciel portalu


- Reklama -

Logowanie

- Reklama -
- Reklama -
- Reklama -
Zaloguj się, aby zbaczyć, kto jest teraz on-line.
Aktualna sonda
Czy uważasz, że dobrze zagłosowałeś w kwietniu wybiarając obecnie rządzących?
Aby skorzystać
z mailingu, wpisz...
Korzystając z Portalu zgadzasz się na postanowienia Regulaminu.

O Ostrowcu

Historia miasta
Ogólna historia miasta
Najdawniejsze ślady stałego osadnictwa na terenie miasta pochodzą z  epoki kamienia. Około 4000  lat p.n.e.
Na Ogrodach
na krawędzi lessowej Wyżyny Opatowskiej osiedliły się ludy koczownicze. Przebywały tu ludy kultur: lendzielsko-palgorskiej, pucharów lejkowatych, amfor kulistych. Nauczyły się one wykorzystywać do produkcji narzędzi krzemień, który pozyskiwano metodą górniczą licznych z  kopalń zakładanych na Przedgórzu Iłżeckim.
Największe i  najlepiej zachowane dziś skupisko kopalń krzemienia w  całej Europie tworzy Rezerwat Archeologiczny Krzemionki w  podostrowieckich Krzemionkach Opatowskich.

Wzgórze kościelne Starego Miasta w  Częstocicach i  rejon ulicy Wąwozy uznane są za stanowiska z  epoki żelaza. W  okresie od I  do IV  w. n.e. w  piecach ziemnych tzw. dymarkach wytapiano żelazo.

Pierwsze wzmianki historyczne o  terenach, które tworzą dzisiejszy Ostrowiec znajdujemy w  piętnastowiecznych dokumentach. Na początku XVI  w. Kacper Maciejewski - stolnik sandomierski dokonał próby lokalizacji miasta na terenie wsi Ostrów, położonej na prawym brzegu rzeki Kamiennej, w  oparciu o  dokument nadany przez króla Zygmunta I  Starego.

W 1597  r. (czyli ponad 400  lat temu) na lewym brzegu rzeki Kamiennej, w  miejscu dzisiejszego Starego Miasta, na tzw. surowym korzeniu, rozpoczęto budowę miasta. Początkowo zwane było Ostrowem, Ostrowcem lub Tarnowcem. Jego właścicielami byli: Janusz Ostrogski, Stanisław Tarnowski oraz bracia Jan i  Wojciech Buczaccy. Podstawą ekonomicznego rozwoju miasta stał się handel i  rzemiosło. Po przyjęciu w  1606  r. przez J. Ostrogskiego dóbr ostrowieckich, ustaliła się nazwa miasta. Względnie pomyślny rozwój Ostrowca zahamowała w  poł. XVII  w. wojna ze Szwedami i  kryzys systemu folwarczno-pańszczyznianego. W  2 poł. XVII  w. miasto stanowiło własność Wiśniowieckich, a  w początku XVIII  w. Sanguszków. W  1762  r. Konstancja z  Denhoffów-Sanguszkowa dla gospodarczego wzmocnienia miasta wydała przywilej dla cechu rzemiosł różnych. Kolejnymi właścicielami dóbr ostrowieckich, a  zarazem miasta byli Czartoryscy i  Lubomirscy, od których w  1808r. nabył je Jerzy Dobrzański. On to w  pobliskiej Kuźni wybudował zakład metalurgiczny. W  tym czasie Ostrowiec liczył ok.  1500 mieszkańców i  miał szkółkę parafialną.

W poł. XIX  w. urzeczywistniła się koncepcja Stanisława Staszica, kontynuowana przez Ksawerego
Na Ogrodach
Druckiego-Lubeckiego, uprzemysłowienia doliny rzeki Kamiennej. W  oparciu o  siłę motoryczną Kamiennej i  jej dopływów oraz miejscowe zasoby węgla i  rudy żelaza powstały zakłady hutniczo-przetwórcze w  Brodach Iłżeckich, Nietulisku, Dołach Biskupich, Chmielowie, Mychowie, Bodzechowie. Rozwijało się górnictwo rud żelaza. W  Częstocicach wybudowano pierwszą w  Królestwie cukrownię.

W  latach trzydziestych XIX  w. właścicielem dóbr ostrowieckich był Henryk Łubiański. Z  jego inicjatywy w  1837  r. inż. Antoni Klimkiewicz rozpoczął na prawym brzegu Kamiennej w  bezpośrednim sąsiedztwie Ostrowca budowę potężnego, nowoczesnego ośrodka przemysłowego. Pierwotna nazwa to: Huta Klimkiewiczów.

Podczas Powstania Styczniowego rejon Ostrowca był jednym z  aktywniejszych ośrodków ruchu powstańczego w  Królestwie.

W 1893  r. Wł. Klepacki wybudował w  Ostrówku fabrykę wyrobów ogniotrwałych, a  Tomasz Głowacki w  1896 cegielnię w  Bolesławowie. Te dwa zakłady to jeszcze niedawne Ostrowieckie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych.

W 1905  r. w  Ostrowcu powstała pierwsza szkoła żeńska, a  w  roku 1912 progimnazjum dla chłopców. W  latach 1905-6 nastąpił wzrost fali rewolucyjnej. 28 grudnia 1905  r. Polska Partia Socjalistyczna powołała tzw. Republikę Ostrowiecką, którą po dwóch tygodniach zlikwidowały władze carskie. W  1913  r. powstało Polskie Towarzystwo Krajoznawcze.

I wojna światowa przyniosła duże zniszczenia. Po odzyskaniu niepodległości w  jeden organizm miejski połączono osiedla: Bolesławów, Karolinów, Filipinów, Kuźnia, Folwark-Piaski, Romanów, Kolonia Częstocice, Kolonia Zamłynie, Klimkiewiczów, Ludwików i  Ostrówek. Wg planu urbanistycznego Romana Felińskiego wybudowano szereg gmachów użyteczności publicznej, założono Park Miejski, przebudowano kościół Św. Michała. W  1937  r. zaczęto budować dom robotniczy (Zakładowy Dom Kultury). W  1929  r. powstał Klub Sportowy Zakładów Ostrowieckich (KSZO).

8 września 1939  r. wojska niemieckie zajęły Ostrowiec. Ludność podjęła walkę podziemną. 16 stycznia 1945  r. Ostrowiec został wyzwolony. Zniszczony w  ok. 75% przemysł zaczęto odbudowywać. Uruchomiono wiele nowych fabryk. W  granice miasta włączono: Denków, Częstocice, Kolonię Robotniczą,
Wieża Eiffla
Zygmuntówkę, Brezelię, Koszary, Gutwin, Dudy i  Budy. Liczba mieszkańców wynosiła wtedy 40 tys. Powstały nowe osiedla: Skarpa, Cukrownia, Kuźnia, 25-lecia PRL, Piaski, Słoneczne, Ostrówek, Pułanki, Rosochy, Stawki, Las. Wybudowano wielooddziałowy szpital i  wiele przychodni.

Obecnie Ostrowiec liczy niemal 75 tys. mieszkańców i  jest ośrodkiem usługowym i  przemysłowym, pełni również funkcję centrum kulturalno-oświatowego mikroregionu.
Źródło:
  1. Rewers planu miasta z  lat 80-tych.


Losowy wątek na Forum

- Reklama -
- Ogłoszenie społeczne -

- Reklama -

- Reklama -
- Reklama -
- Reklama -