Witam , czy ktoś z obecnych na forum zmienił swoje życie w diametralny sposób .Chodzi mi oto że całe swoje życie zawodowe robiłem coś czego nie lubię (nie mówię -zarabiałem dużo , spotykałem ciekawych ludzi ,prowadziłem swoje firmy rentowne,pracowałem też u kogoś ) ale to wszystko jest męczące jak się tego nie lubi.
Zawsze lubiłem kuchnię , lubię gotować i to mnie zadawala ,czułem się wyluzowany .(nawet obieranie pietruszki mnie uspakaja)
Zastanawiam się co robić ,nie mam wykształcenia kulinarnego , gastronomicznego .
Zaczynać wszystko od zera a mam 45 lat .
Kto mnie przyjmie do pracy ,przecież muszę chociaż trochę zarabiać .
Co robić ,żeby być zadowolony.
Ciężko zaczynać coś od zera,bez względu na wiek,szczególnie bez doświadczenia w branży i szczególnie w naszej mieścinie,gdzie jest mało ludzi,których stać na obiady w knajpie,a niestety miastem turystycznym Ostrowiec nie jest.Masz pasję i to jest super,dlatego mimo wszystko życzę Ci powodzenia w spełnianiu marzeń.
Musiałbyś coś swojego otworzyć, bo u kogoś to raczej nie zarobisz tylko najniższa a najlepiej na czarno chcą zatrudniać.
Rzadko się zdarza , aby pasja przynosiła dobre zyski . Jeśli chodzi o zmianę , to zależy jak bardzo możesz zaryzykować , czy jesteś sam , czy masz rodzinę o którą musisz zadbać . Postaraj się zacząć zmiany powoli , nie rezygnując od razu całkowicie z dotychczasowej pracy . Zapisz się na kurs gastronomiczny . Dokształcisz się i zobaczysz jak się poukłada . Szybkie zmiany podyktowane emocjami bywają zgubne . Powodzenia .
Kilka lat temu postawilem wszystko na jedna karte. Zmienilem cale swoje zycie, zaczynajac od zmiany pracy, po przez weryfikacje znajomych, po sciecie moich dlugich wlosow. Byla to najlepsza decyzja jaka moglem podjac. Dlugo wahałem sie co zrobic. Balem sie zmian, mimo ze tkwilem w zawieszeniu, bez radosci zycia. Nadszedl dzien gdy powiedzialem STOP. Raz kozie smierc.. Wyszlo mi to na dobre. Jestem teraz w miare szczesliwym czlowielkiem. Robie to, co lubie i otaczam sie dobrymi ludzmi. Masz ochote, dojrzales do tego kroku, to dzialaj.. Nie kazdy ma odwage na takie zmiany, ale wiem ze jak ktos juz podejmie taka decyzje to wychodzi to na dobre kazdemu. Powodzenia!
Do założyciela wątku.Bardzo szanuję ludzi z pasją(nie mówię tu o żadnych patologicznych upodobaniach),bo zawsze są to ludzie z bogatym wnętrzem ale niestety proza życia bywa okrutna.Egzystencja każdego dorosłego człowieka,to także jej koszty(dosłownie i w przenośni),której nijak się nie da uniknąć.Piszesz,że kiedyś zarabiałeś dużo,spotykałeś ciekawych ludzi ale to,co robiłeś nie dawało Ci zadowolenia.Zapewniam Cię,że podobne odczucia ma bardzo wiele ludzi,bo nie zawsze udaje się zarabiać w życiu na wykonywaniu tylko ulubionych czynności, czy pracować w wyuczonym zawodzie,a żyć z czegoś trzeba.Ktoś lubi pisać wiersze,bo to Go uspokaja,a ktoś inny skleja modele statków i ma przy tym pełnię satysfakcji twórczej.Oni pewnie też chcieliby robić tylko to,co lubią i utrzymywać się z tego.Dziękuj Opatrzności,że obdarowała Cię jakąś pasją,bo po przymusie niezbyt satysfakcjonującej pracy masz możliwość na samorealizację i poczucie zadowolenia.Znam takich ludzi,którzy nie umieją znaleźć dla siebie azylu i niezadowolenie z pracy przybrało już u nich formę generalnego niezadowolenia z życia.To jest dopiero dramat.Przemyśl zatem głęboko każdą ze swoich decyzji zawodowych.Marzeniami nie da się opłacić rachunków.Wszystkiego dobrego życzę.
