No to paragrafuj tych ludzi co tak mówili
Badania psychiatryczne stalkera są przeprowadzane w ramach postępowania sądowego lub w celu określenia stanu psychicznego sprawcy, który może wpływać na jego poczytalność. Badania te mają na celu wykrycie ewentualnych zaburzeń psychicznych, takich jak schizofrenia czy erotomana, które mogą być przyczyną zachowań stalkingowych i wpływać na odpowiedzialność karną sprawcy. W niektórych przypadkach stalkerzy z zaburzeniami psychicznymi mogą być niepoczytalni i kierowani na przymusowe leczenie psychiatryczne.
Problematyka stalkingu wymaga zainteresowania specjalistów z zakresu zdrowia psychicznego, pomocy społecznej, a także objęcia szkoleniami pracowników instytucji stojących na straży prawa – policji, prokuratury i sądów. Wyłącznie sprawnie współpracujące ze sobą instytucje, których zadaniem jest pomaganie w szerokim tego słowa znaczeniu ofiarom prześladowania emocjonalnego będzie skutkowało udzieleniem profesjonalnej pomocy każdej ofierze stalkera.
Stalkera można powstrzymać. Zgłoś to na policję.
Lutuj dziada prosto między oczy zamiast płakać na forum , aż się usmarka.
Policja, a potem sąd. Takich ludzi trzeba zgłaszać i wyciągać konsekwencje. Stalkerzy potrafią tworzyć mnóstwo kont a mediach społecznościowych tylko po to żeby podglądać innych a następnie ich uporczywie nękać. To jest wtedy już cyber stalking. Przyjeżdżają pod dom, robią zdjęcia. Często próbują też odgrywać ofiary chociaż sami są oprawcami. Stalkują rodziny, dzieci, starszych. Nie ma znaczenia ile ma lat stalker ważne żeby go skutecznie prawnie ukarać. A w razie czego wysłać na leczenie.
Art. 190a Kodeksu karnego dokładnie reguluje kwestię stalkingu, czyli uporczywego nękania. Artykuł ten, w paragrafie pierwszym stanowi: Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Dalej warto przytoczyć paragraf drugi tegoż artykułu: Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek, inne jej dane osobowe lub inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
To jednak nie wszystko, dalsze dwa paragrafy uzależniają wyższy wymiar kary za stalking od skutku tych działań i tak według § 3: jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
https://poplawski.legal/stalking-czym-jest
Ten starszy Pan takim działaniem może sobie narobić poważnych problemów. Zgłaszaj to, zbieraj dowody. Z doświadczenia wiem, że stalkerzy sami się wsypują nie potrafiąc się powstrzymać przed nękaniem innych.
Taaa..zrób sobie z tego cel życiowy
Wystarczy mu wpierdolić.
Oczywiście stalking trzeba zgłaszać. Nie można pozwolić na to, żeby ktoś swoim chorym zachowaniem niszczył życie innych. Sad ustali czy jest to osoba zaburzona czy robi to z premedytacją. Warto to także zgłosić do ośrodka pomocy społecznej. Pracownik będzie mógł sprawdzić czy ma do czynienia z osoba zaburzoną czy też nie.
Ja wygrałem ze stalkerem. Człowiek dostał wyrok. Od tego czasu mam spokój. Warto tez pomyśleć o zakazie zbliżania. Mój stalker wylądował na przymusowym leczeniu w zakładzie psychiatrycznym. Warto było.
Dzielnicowy. Na pewno ta osoba jest mu znana. Podpowie co robić.
Wersja od: 26 marca 2025 r. § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby dla niej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Często osoba, która podejmuje się stalkingu sama przyznaje się do niego w swoich smsach, czy też w przypadku cyberstalkingu we wpisach internetowycyh (postach, komentarzach, wiadomościach do osób trzecich). To jest taka niezdrowa obsesja, którą trzeba leczyć, żeby nie przerodziła się w agresję fizyczną. Co w głowie ma taki stalker skoro potrafi wypisywać oszczerstwa, kłamstwa, manipulacje?
„W świetle obowiązującej regulacji, by zachowanie mogło być uznane za stalking, nękanie przez sprawcę musi być uporczywe, a zatem polegać na nieustannym oraz istotnym naruszaniu prywatności innej osoby oraz na wzbudzeniu w pokrzywdzonym uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia. Ustawodawca nie wymaga przy tym, aby zachowanie stalkera niosło ze sobą element agresji.”
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2013 r., III KK 417/13
Stalking nie jest jednoznacznie definiowany. Stalking określa się jako postępowanie sprawcy skierowane bezpośrednio do osoby prześladowanej, obejmujące powtarzające się fizyczne lub wirtualne zbliżanie się do danej osoby, komunikowanie się wbrew jej woli lub werbalne i pisemne groźby, które u każdej rozsądnie myślącej osoby mogą wywołać strach . Przyjmuje się, że stalking to zamierzone nękanie przez rozmowy telefoniczne, SMS-y, e-maile czy listy, któremu towarzyszą groźby i agresywne zachowania, śledzenie, obserwowanie, podglądanie, wywołujące u ofiary negatywne emocje, od strachu po skrępowanie. Sam stalking charakteryzuje się szerokim spektrum nietypowych, zawsze jednak uciążliwych czy nawet powodujących strach zachowań, od natrętnych telefonów przez wysyłanie niechcianych prezentów czy kwiatów, po bardziej skrajne zachowania typu śledzenie, podglądanie, groźby lub działania mające na celu szkodę ofiary. Stalker, czyli prześladowca, po prostu zamienia cudze życie w koszmar, nie interesuje go reakcja otoczenia, dopóki nie przybierze ona stosownej formy procesowej w postaci zastosowania np. środków przymusu.
Jak wskazuje B. Hołyst stalking polega na celowym, złośliwym, wielokrotnym prześladowaniu i molestowaniu innej osoby, zagrażającym jej bezpieczeństwu . Ofiarą może być były małżonek, konkubina, gwiazda filmu, sportu, estrady, znany polityk albo całkiem obca dla prześladowcy, wręcz przypadkowa osoba
Odwołując się do zjawiska stalkingu jako osadzonego w psychologii, należy mieć na uwadze, iż istnieją hipotezy mówiące o tym, że stalking łączy się z problematyką stylów przywiązania, które wynieśliśmy z doświadczeń dzieciństwa. Zdrowe relacje, oparte na prawidłowym przywiązaniu, nie powodują w dorosłym życiu nieprawidłowych działań czy zachowań. Bardziej narażone na ryzyko zostania stalkerem są osobowości narcystyczne i osobowości typu borderline, których cechą jest to, że bardzo łatwo się irytują . Jednocześnie zwraca się uwagę, że w przypadku zjawiska, jakim jest stalking, nie można mówić o psychopatologiach, jedynie o stylach osobowości, w konsekwencji profilu osobowego typowego stalkera nikt jeszcze nie określił. Analiza różnicowania pierwotnego (ogólne naprzykrzanie się) wskazuje, iż takie zachowania można definiować jako stalking, jeśli są zamierzone, występują przez co najmniej trzydzieści dni, wywołują bezgraniczny strach. Analiza różnicowania wtórnego pozwala na definiowanie stalkingu jako zjawiska, które powoduje rezultaty w psychice i relacjach z innymi (zaburzenia niepokoju, snu, konieczność zmiany telefonu, miejsca pracy, zamieszkania) i które „angażuje” najbliższych, rodzinę, przyjaciół, znajomych i kolegów z pracy.
