Dla chcącego nic trudnego. Jest dużo DARMOWYCH szkoleń on-line: np.w klubach
"futuro.pl" - trzeba się zapisać na newsletter i czekać na meila z linkiem i datą szkolenia,
"http://paweljanmroz.pl/" - zapis na darmowy newsletter + zaproszenia na także DARMOWE szkolenia on-line na różne tematy info przesyłane później na email
"adamdebowski.pl" Adam Dębowski: Instytut Liderów Zmian - Szkoła Coachingu - zapis na darmowy newsletter + cykliczne darmowe szkolenia on-line.
Do tego wiele darmowych miniszkoleń na stronach w/w coachów + szkolenia Mateusza Grzesiaka na "mateuszgrzesiak.tv".
POLECAM bo naprawdę warto!
Jeśli ktoś pisze "nigdy nie uczestniczyłem ale wydaje mi się, że..." - to z góry wiesz co masz z taką opinią zrobić ;-) Już teraz widzisz jak wielu ludzi niestety chce innych ograniczać i ściągać w dół... Nie daj się, powodzenia :-)
Mnie osobiście dużo pomogly takie szkolenia czy to online czy na zywo.Jakims cudem sprawily ze zebralem sie do kupy i zacząłem realizować marzenia,a kiedy to się stało usiadlem z wrażenia ze juz to nastąpiło i ze tak szybko to poszlo. Polecam sie tym zainteresować i poszukać osoby odpowiedniej dla siebie do poukladania w glowie tego co nam siedzi.
Pisząc "nigdy nie uczestniczyłam, ale wydaje mi się, że nie mogą być skuteczne " podałam jednocześnie inny sposób na rozwój osobisty. Nie jestem szczególnym wrogiem takich szkoleń choćby właśnie dlatego, że w nich nie uczestniczyłam. Nie sądzę jednak żebym swoją opinią jak to ująłeś "Już teraz widzisz jak wielu ludzi niestety chce innych ograniczać i ściągać w dół". Lekka przesada. Pozdrawiam :) i życzę więcej dystansu.
Piotr Blandfort- wpisz w You tube-obejryj i jesteś zwycięzcą:)
Wystarcza do tego ksiazki.. na poczatek polecam N. Hill
Mnie nikt i nic tak nie motywuje, jak moja połówka - ciągle muszę coś robić, żeby dotrzymać kroku albo przynajmniej nie zostać za bardzo w tyle. Jestem bardzo malo podatny na sugestie, więc coaching nie dla mnie, to już sam prędzej mógłbym zostać trenerem ;-)
Gienek, Ty to już jesteś trenerem. Trenujesz połowę forum.
A moje życie jest tak fajne, że nie chciałabym w nim nic zmieniać. Jest idealnie. Do wszystkiego doszłam własnymi siłami i nikt mi nie mówił co i jak mam robić żeby osiągnąć to co mam teraz - rodzinę, dom, dobry zawód i własną firmę. Tak samo oczywistym dla mnie jest, że wciąż trzeba uczyć się nowych rzeczy i wkładać serce w to co się robi, żeby odnieść sukces jak i to że nawet największy sukces jest niczym, gdy nie dzielisz go z najbliższymi .
Dlatego trochę dziwi mnie, że są ludzie, którzy potrzebują do tego trenerów, żeby takie oczywistości zrozumieć.
No widzisz gościu z 00:35 nie wszyscy ludzie są tacy sami. Dlatego różnorodność sprawia, że świat jest kolorowy. Nie każdy też potrafi zarządzać właściwie swoim życiem, czy karierą zawodową i ma to często uwarunkowanie osobowościowe. Często naszym życiem zarządza przypadek czy zdarzenie losowe. Nie każdy w danym czasie znajduje się we właściwym miejscu z właściwymi ludźmi - bo to jest ten klucz do sukcesu, przynajmniej w naszych polityczno-gospodarczych realiach.
Ty miałaś to szczęście, choć jak wiesz w życiu nic nie trwa wiecznie. Oczywiście nie jest to złośliwość, życzę Ci dalszych sukcesów, ale należy też zrozumieć innych, którym się tak ładnie nie układa. Tolerancja... tak to się nazywa)).
"No widzisz" a na takich szkoleniach będą cię właśnie przekonywać, że wszyscy mają taką samą szansę na sukces, że nic nie zależy w życiu od przypadku czy uwarunkowań zewnętrznych tylko od ciebie i twojej motywacji. Że każdy może być zwycięzcą i tak pokierować swoim życiem, żeby nim zostać. I teraz pytanie - czy osoba jaką opisałeś - z takimi uwarunkowaniami osobowościowymi że nie potrafi zarządzić swoim życiem jest w stanie coś osiągnąć po takim szkoleniu? Zgodnie z twoją teorią że ludzie są różni i mają różne predyspozycje wychodzi na to że nie. Bo przecież szkolenie nie zmieni mu cech osobowoścowych a trener nie będzie całe życie podejmował za tego kogoś decyzji i cały czas mówił co ma robić.
A z drugiej strony moim zdaniem jeśli ktoś ma predyspozycje i naturę zwycięzcy to szadne szkolenia wcale nie są mu potrzebne bo sam doskonale wie co ma robić.
Twoja wypowiedź to typowo polskie podejście do tematu. Dziewczyna napisała że dobrze się jej powodzi, że odniosła sukces. Polak oczywiście musi dolać tu troszkę kwasu - wsadzić szpileczkę że może się karta odwrócić bo nic nie trwa wiecznie , pouczyć o tolerancji , podkreślić ogromne znaczenie okoliczności zewnętrznych i cudownych przypadków...A wszystko po to by nie dopuścić do siebie myśli, że komuś się udało bo jest pewnie lepszy, zdolniejszy, bardziej pracowity niż ja sam.
Ja jestem przekonany, że ta kobieta poradzi sobie nawrt jak się karta odwróci. I pewnie nie zawsze szło wszystko łatwo. Ja takie osoby po prostu podziwiam i staram się naśladować. W Ameryce po takim wpisie posypały by się gratulacje i wyrazy uznania. W Polsce - jak widać... i to mówi wszystko o nas i naszej sytuacji.
Dziwi Cię że nie wszyscy są tacy sami jak Ty??? Bardzo odkrywcze ;-)
Mylisz się. Nie doszłaś do tego sama. Po drodze spotykałaś odpowiednich ludzi - rodziców, którzy pokazali Ci jak żyć (albo jak żyć nie chcesz). Sukces też nigdy nie jest udziałem tylko jednej osoby - współpracownicy, bliscy, nauczyciele. Jak ktoś mi mówi, że do wszystkiego doszedł sam, to ja się pytam, a kto Cię wychował, kto posłał do szkoły, kto pokazał co jest dobre a co złe. Fajnie, że cieszysz się swoim życiem ale wdzięczna tym wszystkim pobocznym ludziom możesz być - nawet jeśli nie dawali konkretnych rad to byli wzorem czy wsparciem a to duży coaching.
No dobrze to w takim razie wszyscy ci, którzy nie wiedzą co zrobić ze swoim życiem nie mieli rodziców, nie chodzili do szkoły ? Ja tylko nie rozumiem czemu wolicie płacić obcym ludziom za to żeby usłyszeć od nich to samo co przez całe życie powtarzali wam rodzice, dziadkowie, nauczyciele... Lepiej posłuchać obcego niż matki czy ojca ? Bardziej wierzycie nawiedzonemu facetowi, który wrzeszczy do kamerki "jesteś zwycięzcą" niż nauczycielowi, który obserwuje twój rozwój przez kilka lat ? Tego nie rozumiem. Nie dociera to co mówią starsi i mądrzejsi a dociera co mówi obca osoba wciskająca innym socjotechniczne sztuczki za kasę ? Gdzie wy macie rozum, ludzie?
No właśnie "nie posłuchasz ojca, matki to posłuchasz psiej kołatki". Prawda znana od lat.
Do gościa z 08:41
Everything all right! Jak powiedziałby Amerykanin który właśnie zbankrutował i nie ma dolara przy duszy. Można zapytać, która mentalność jest lepsza? Czy ta stwarzająca pozory szczęścia, czy ta stwarzająca pozory nieszczęścia. W mojej ocenie żadna przesada jest nie wskazana, choć optymizm zawsze lepszy od pesymizmu.
Owa dziewczyna z 00:35 napisała o czymś, czego wielu z nas doznaje w swoim życiu. Podkreślając własne sukcesy wykazała jednocześnie brak zrozumienia dla tych, którzy aby zmienić swoje życie chcieliby zasięgnąć pomocy profesjonalistów.
Twój cyt"..W Ameryce po takim wpisie posypały by się gratulacje i wyrazy uznania. W Polsce - jak widać... i to mówi wszystko o nas i naszej sytuacji..."
W Ameryce posypałyby się porady dla osób, które szukają pomocy. U nas można liczyć na obśmianie, docinki lub zdziwienie, bo ktoś postępuje inaczej niż my.
Czy wiesz, jak dużo Amerykanów korzysta z pomocy wszelkiego rodzaju osobistych trenerów i terapeutów? Odpowiem Ci, że bardzo dużo. Psychoterapeutyczna pomoc jest czymś normalnym. W pogoni za sukcesem ludzie nie wytrzymują presji.
Więc powtórzę jeszcze raz - tolerancja przede wszystkim (polecam Tolerancję Sojki - piękny tekst i muzyka).
Błąd. W Ameryce posypałyby się pytania do tej kobiety jak dojść do tego co ma ona. Być może nawet propozycje " jesteś świetna, chcę dla ciebie pracować, zatrudnij mnie". W Polsce od razu pojawia się hejt i próba za wszelką cenę sprowadzenia takiej osoby do parteru. Bo na Polaka jak płachta na byka działa wiadomość że ktoś ma lepiej anajwiększym grzechem jest przyznanie się do sukcesu.
Nadużywasz pojęcia "tolerancja" a chyba nie bardzo rozumiesz co to słowo znaczy . Tolerancja dla osób innych niż my - tak. Ale nie dla każdego ludzkiego postępowania, które uważamy za złe i szkodliwe . A takim jest według mnie nieudolność , bylejakość , lenistwo, usprawiedliwianie wszystkich porażek okolicznościami zewnętrznymi i narzekanie na wszystko i wszystkich. Nie toleruję takiego czegoś u siebie - czemu mam to tolerować u innych ?
Gościu z 13:01 spokojnie bez nerwów. Chyba jednak lepiej znam Amerykę niż Ty. My mówimy o coachingu, rozwoju osobowościowym. Ktoś rzuca hasło w kierunku merytorycznej dyskusji, a niektórzy sprowadzają ją do okładania się - jakie to Nasze!
Mówi ktoś o jakimś bliżej nie określonym sukcesie (przynajmniej tym zawodowym), najczęściej są to jakieś jednoosobowe działalności gospodarcze, bo nikt kto prowadzi nazwijmy to biznes nie pisze o tym na
forum. A zmierzam do tego, że najczęściej krytykują innych ci, którzy mają subiektywne odczucia o swojej wielkości, obiektywnie natomiast niewiele osiągnęli, a próbują pouczać innych. Pojęcie sukcesu jest bardzo względne, więc dajmy temu spokój i wróćmy do meritum wątku.
