Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

mam tez kotka ze schroniska jest bardzo kochany i malego 15 letniego pudelka ktory juz ledwie widzi i slyszy,jeszcze jak jego strace to nie wiem co bedzie.

ten ktory mi odszedl to byl czekoladowy 5 letni lablador,kupilismy go na pchlim targu za 10 zl,wzielismy dwa bo nam szkoda bylo jednego zostawic i podarowalismy sasiadowi tego drugiego.

one oba sie bawily i zawsze razem biegaly po ogrodzie,bingo nie wie ze murzyna juz nie ma.

odszedl w niedziele rano,nic mu nie bylo,nagle zaczal ciezko oddychac potem przewrocil sie,syn go wzial na rece,chcial ratowac,ja dzwonilam po pomoc,ale juz za pozno,zmarl na syna rekach,to chyba byl skrent zoladka,dodam jeszcze ze murzyn mial trzy lapy,ale to mu w niczym nie przeszkadzalo.

W dużych miastach funkcjonują już cmentarze dla ukochanych zwierzaków, które odeszły. Co o tym myślicie?

Jeżeli chodzi o cmentarzysko dla zwierzaków to polegniesz na lokalizacji, zezwoleniach i kosztach.

my naszego zakopalismy z tylu za domem na gorce wsrod drzew tak jak lubil drzewa las,chodze i jak glupia gadam do niego pare razy dziennie.

Ja jestem za cmentarzem dla zwierząt. Mojego psa odwiedzam mimo, że 3 lata minęło jak zszedł. Nie wyobrażam sobie mieć innego psa w domu. Z jego odejściem odeszła część mnie. Potrzeba czasu aby człowiek się oswoił z odejściem kochanego zwierzaka ale rana zawsze pozostanie. Takie jest życie.

Jak miło czytać, że ludzie kochają psy. Ja mam problem z uciążliwą sąsiadką, przeszkadza jej mój piesek, dodam że tylko ona narzeka na mojego pupila, reszta sąsiadów nie zgłasza problemów.

Ale przygarnięcie następnego psiaka jest dobre leczy rany - i poza tym dajemy dom dla kochanego zwierzaka, który ma dla nas taaaaakie serce, wdzięczność do końca; nigdy nie zapomni się o tym, który odszedł ale każdy psiak jest inny, ma inne nawyki, inny charakter....Wiem, co mówię, bo zabraliśmy ze schroniska pieska mimo, że wciąż pamiętamy tamtych za "tęczowym mostem", wspominamy, porównujemy nawet ich ze sobą i da się to pogodzić. A jaki szczęśliwy jest ten biedak, którego adoptowaliśmy....nie da się opisać:))