Poznam fajną kobietę w wieku 38 -42 do poznania zaz kobietą materialistką - dziekuje . Czekam na wiadomość
Witaj Grześ chętnie sie spotkam z Toba Ja 38 lat zostaw namiary to sie odezwę .Pozdrawiam.
Witam Ada mój adres kris5551@onet.pl pzostawiam wiosennie
Grześ alimenty płaci to materialistki nie szuka.Hahaha alimenciarza żadna nie zechce niestety Grzesiu.
Do gościa z godziny 8 35 coś mi się zdaje że chyba otrzymujesz alimenty na dzieci każde z innym .Taka kobieta co ma wysokie morale o sobie .A nie różni się od tych z zęba tamte teź lubią pieniądz pozdrawiam cieplutko
A ja jestem chętna na randkę z chłopakiem który ma wzrostu co najmniej 180 brunet wiek 35 -39 zarabiał z 5 tysiakow dobry samochód
Mam 36 lat, zarabiam 7500, mam dobry samochód i jestem w trakcie budowy domu. Jest tylko jeden problem, mam 1,75 m wzrostu.
Karolina ja zarabiam 4 tysiaki i mam dobre auto bierzesz mnie ?
Kolejną ostrowiecka księżniczka Karolina to jeszcze dopisz ze swej strony łapie na brzuch 500+ się przyda.W głowie się po przestawiało z daleka od takiej damy.
Brawo!! Karolina najwazniejsze to sie cenic .faceci myslą że za 1500 zł utrzymaja rodzine ...nie, nie, nie nawet razy 2 jak ona zarobi to mało .
A potem płacz i stres bo na wszystko brakuje .moj facet nie jest prezesem ale ma głowe do życia i jest pracowity ,nie boi sie ryzyka . Prawdziwa głowa rodziny
Cenić się- to samemu wziąć się do roboty a nie szukać sponsora.
Trochę rozumiem Karolinę. Sama zarabiam około 3,5 - 4 tys. netto miesięcznie. Nie jestem księżniczką, raczej przeciętną kobietą i nie mam też wygórowanych wymagań, jednak krępujące jest spotykać się z kimś, kto zarabia mniej niż połowę tego co ja. Nie dlatego, że uważam, że męzczyzna powinien zarabiać więcej od kobiety, ale dlatego, że źle się czuję, kiedy idziemy do kina czy na kolację i on chce płacić a wiem, że z kasą u niego krucho. Można płacić na zmianę - dla mnie nie jest to problem, ale i tak ciągle trzeba się pilnować, żeby nie narazić takiego jegomościa na rujnację, więc zamiast wybrać to na co masz ochotę, wybierasz to, na co będzie go stać. Z kolei pokrywanie większej ilości wydatków ze wspólnych wyjść, jest równoznaczne z kastracją takiego Pana (no chyba, że lubi jak go sponsorują, ale tacy akurat mnie w ogóle nie interesują).
Dlatego uważam, że łatwiej i bezpieczniej dobierać sobie partnera o poziomie zarobków nie gorszym niż swój własny.
Kurde, w Ostrowcu to nawet faceta nie można wybrać w ciemno.
Od wielu lat zarabiam więcej niż mój mąż, nigdy o tym nie rozmawiamy. Kiedyś było tak, że on zarabiał więcej i też o tym nie mówiliśmy. To są zwyczajnie nasze pieniądze, oboje pracujemy na siebie nawzajem, na nasze życie, na naszą rodzinę. Ale do tego dochodzi się chyba nieco później.
Może mówisz tak dlatego, że "kiedyś było inaczej" i o tym nie rozmawialiście. Ja tu opisuję sytuację, w której kogoś poznajesz, zaczynasz znajomość. Ty piszesz o małżeństwie. Niewykluczone, że o takim, które zaczęło się w wieku, kiedy oboje byliście na początku dróg zawodowych (20-30 lat). Mylę się? Ja będąc w wieku 38 lat jednak inaczej oceniam zaradność mężczyzny, niż oceniałam, kiedy miałam lat 18. Wtedy patrzyło się na entuzjazm, energię życiową, chęć, optymizm, kreatywność, pracowitość - i na podstawie tych cech wyrabiało się zdanie na temat tego, czy z mężczyzną będzie się żyło w biedzie, czy jest szansa, na wspólne dorobienie się czegoś. Ale teraz, kiedy mam 20 lat więcej i mężczyźni, którzy mnie potencjalnie interesują też są starsi o 20 lat, to jednak to jak się z nimi będzie żyło pod kątem materialnym ocenić można na podstawie tego ile zarabiają i jeżeli jest to minimum krajowe, albo niewiele więcej, to czy robią coś, by zmienić tę sytuację.
