Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Z linku wyżej:

Koszty organizacji Dni Ostrowca

2015 r. – 81 717,01 zł

2016 r. – 237 118,44 zł

2017 r. – 252 051,96 zł

2018 r. – 305 971,74 zł

2019 r. – 236 946,95 zł

2021 r. – 287 517,82 zł

2022 r. – 308 623,20 zł

2023 r. – 451 681,17 zł

2024 r. – 504 876,20 zł

2025 r. – 489 979,39 zł (rozliczenie wstępne na 20.06.2025 r.)

W roku 2020 Dni Ostrowca nie odbyły się.

Niedbała w Krainie Staranności, czyli jak wyglądała biurokracja z ZSRR

Pewnego dnia, w odległej i dziwacznie uporządkowanej krainie zwanej Starannością, zjawiła się Ona – Niedbała. Miała rozwichrzone włosy, torbę wypchaną niezapłaconymi rachunkami, luźno wetkniętą legitymację w kieszeni od dresu i niezidentyfikowaną plamę na bluzie (prawdopodobnie sos czosnkowy z 2021 roku). Weszła do Biura ds. Wszystkiego i Niczego, bo – jak twierdziła – „chciała coś załatwić, ale nie pamiętała co”.

Za ladą siedział Pan Ustalowski – urzędnik z miną kamienia i duszą przesiąkniętą regulaminem. Miał pieczątki o dwunastu kształtach, trzy długopisy (czarny, niebieski i czerwony – każdy do innego rodzaju wniosków) i teczki posegregowane według koloru, alfabetu, daty przyjęcia oraz nastroju pogodowego dnia zgłoszenia.

– Dzień dobry. Co panią sprowadza do świątyni administracji? – zapytał Pan Ustalowski, nie odrywając wzroku od formularza o numerze KF-144/8-Beta.

– W sumie nie wiem. Chyba potrzebuję zaświadczenia… o czymś… może, że żyję?

Pan Ustalowski uniósł brwi i powoli przesunął w jej stronę formularz ZYJ-01.

– Wypełnić w trzech egzemplarzach. Proszę podpisać w miejscu oznaczonym literką „R” oraz podać pesel matki i grupę krwi sąsiada.

– Ale ja nie znam grupy krwi sąsiada.

– Proszę wrócić, gdy pani pozna. Można też przynieść zaświadczenie z jego przychodni lub, w drodze wyjątku, zdjęcie lodówki z jego mieszkania jako potwierdzenie stałego miejsca zamieszkania.

Niedbała westchnęła, ale postanowiła podjąć wyzwanie. Złapała formularz, który nieco się rozsypał (papier miał 24 strony i dwie strony „wstępu” pisane gotykiem). Gdy zapytała, czy może wypełnić go ołówkiem, w biurze zgasło światło, rozległ się dźwięk syreny i uruchomił się protokół biurokratycznego pogotowia.

Po trzech godzinach, dwóch kawach z automatu i jednej kraksie z kserokopiarką, Niedbała wróciła z dokumentami. Okazało się, że jej sąsiad ma grupę krwi AB Rh-, ale już się wyprowadził i teraz mieszka w innym okręgu administracyjnym, więc formularz jest nieważny.

– Proszę wrócić z nowym sąsiadem – oznajmił Ustalowski z uśmiechem godnym instruktora tortur.

Minęły dni. A może tygodnie. Niedbała przestała nosić plamiaste bluzy, nauczyła się rozróżniać formularze po zapachu tonera i zawsze miała przy sobie dziurkacz oraz koperty samoprzylepne. Z czasem zaczęła mówić językiem paragrafów. Nawet jej sny zaczęły przypominać kolejki z PRL-u.

W końcu, pewnego słonecznego dnia, wypełniła wszystko bez błędu – dwustronnie, czcionką urzędową, z poprawką wprowadzaną zgodnie z ustawą o poprawoznawstwie z 1957 roku. Ustalowski spojrzał na nią z dumą i lekką łzą w oku.

– Gratuluję, obywatelko Niedbała. Od dziś jesteś jedną z nas. Przestajesz być Niedbałą. Otrzymujesz tytuł: Starannie Zorganizowana Osoba Procesowa – czyli SZOP.

Morał: Biurokracja może złamać najdziksze dusze, ale uczy jednej rzeczy – cierpliwości. A jeśli nie cierpliwości, to przynajmniej noszenia pieczątek w kieszeni i traktowania każdej kserokopii jak relikwii. Bo w Krainie Staranności, tylko ci, co znają reguły, mogą iść dalej… do następnego okienka.

Dzień Hutnika był i często nadal jest sponsorowany przez huty – zarówno dawniej, jak i współcześnie – choć forma i zakres tego wsparcia zmieniały się w czasie.

1. Tradycja PRL. W okresie PRL-u (Polska Rzeczpospolita Ludowa):

* Huty były państwowe, a przemysł ciężki (w tym hutnictwo) był uznawany za kluczowy sektor gospodarki.

* Dzień Hutnika obchodzono bardzo uroczyście – często z pochodami, festynami, akademiami, a nawet koncertami czy pokazami.

* Koszty obchodów pokrywały zakłady hutnicze, traktując to jako element propagandy sukcesu oraz budowania więzi pracowniczych.

* Huty często organizowały też własne, wewnętrzne obchody, z nagrodami dla zasłużonych pracowników.

2. Po transformacji ustrojowej (po 1989)

* Po prywatyzacji hut, skala obchodów zwykle zmalała, a wsparcie finansowe ze strony zakładów było bardziej ograniczone, zależnie od kondycji firmy i polityki właścicieli.

* W niektórych zakładach tradycja była kontynuowana, zwłaszcza w większych miastach z silną tożsamością hutniczą (np. Nowa Huta w Krakowie, Dąbrowa Górnicza, Ostrowiec Świętokrzyski, Katowice, Zawiercie).

* Nadal jednak sponsorami obchodów bywają same huty lub ich właściciele (np. ArcelorMittal, Celsa, itd.) – choć często w skromniejszej formie niż w PRL.

3. Współczesność

* Współczesne obchody Dnia Hutnika to najczęściej:

- lokalne wydarzenia organizowane we współpracy zakładów z miastem lub związkami zawodowymi,

- pikniki rodzinne, msze święte w intencji hutników (Dzień Hutnika przypada na 4 maja – dzień św. Floriana, patrona hutników i strażaków),

- okazja do wręczania odznaczeń i nagród pracownikom.

* Wciąż zdarza się, że sponsoring zapewniają same huty, ale nie zawsze są to duże środki – często tylko częściowe wsparcie.

Dzień Hutnika był historycznie sponsorowany przez huty (w PRL praktycznie w całości), i wciąż bywa sponsorowany – choć dziś skala i forma zależy od konkretnego zakładu, jego właściciela, sytuacji finansowej oraz lokalnej tradycji.

W Dniu Hutnika gra zwykle orkiestra hutnicza, a w Dniu Strażaka – orkiestra strażacka. To, która orkiestra gra, zależy od rodzaju święta i lokalnych tradycji.

Kto płaci orkiestrze? Sposób finansowania orkiestr (zarówno hutniczych, jak i strażackich) może się różnić w zależności od miejsca, ale najczęściej:

Orkiestra hutnicza:

* Sponsor: Zakład hutniczy (np. Huta, Kombinat, Spółka przemysłowa).

* Finansowanie: Z budżetu firmy (często jako część działań CSR – społecznej odpowiedzialności biznesu), fundacji przyzakładowej lub ze związków zawodowych.

* Dodatkowo: Czasem lokalny samorząd też dokłada się do utrzymania orkiestry, jeśli bierze ona udział w wydarzeniach publicznych.

Orkiestra strażacka:

* Sponsor: Najczęściej jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej (OSP).

* Finansowanie:

- Ze środków OSP (np. z dotacji rządowych lub samorządowych).

- Od lokalnych sponsorów i darczyńców.

- Z budżetu gminy.

- Czasem z własnych składek członków lub dochodów z organizowanych wydarzeń.

Przykład praktyczny:

* W hucie Katowice w Dzień Hutnika (4 maja, św. Floriana) gra Orkiestra Dęta Huty Katowice, która jest utrzymywana przez spółkę hutniczą (np. ArcelorMittal).

* W gminie wiejskiej w Dzień Strażaka (również 4 maja) gra Orkiestra Dęta OSP, której działalność jest wspierana przez gminę i lokalnych sponsorów.

Jeśli znasz konkretną miejscowość lub zakład, mogę sprawdzić, jak to wygląda w danym przypadku.

CSR – Corporate Social Responsibility, czyli: Społeczna odpowiedzialność biznesu. CSR to działania, które firmy podejmują dobrowolnie, by wspierać społeczeństwo, środowisko i lokalną społeczność – poza swoim głównym celem, jakim jest zysk. Przykłady CSR:

- Firma hutnicza finansuje orkiestrę hutniczą, bo chce wspierać lokalną kulturę i tradycję.

- Zakład przemysłowy wspiera lokalną szkołę, dom dziecka lub organizuje wydarzenia dla mieszkańców.

- Przedsiębiorstwo sadzi drzewa albo organizuje sprzątanie lasu.

- Fabryka inwestuje w technologie zmniejszające emisję CO₂, mimo że nie musi (jeszcze) tego robić według prawa.

Dlaczego firmy to robią?

- Budują dobry wizerunek wśród klientów i społeczności.

- Wzmacniają relacje z mieszkańcami, lokalnymi władzami.

- Działają etycznie i pokazują, że są odpowiedzialne.

- Czasem – przygotowują się na przyszłe regulacje prawne.

Firma hutnicza może sponsorować orkiestrę, bo uznaje to za społecznie wartościowe działanie, a nie tylko obowiązek lub reklamę. Chcesz przykłady CSR z Polski?

Na organizację Dni Ostrowca.