Do dodatku aktywizacyjnego ma prawo wnioskować osoba zarejestrowana w urzędzie pracy i otrzymująca zasiłek w razie podjęcia zatrudnienia. Świadczenie to należy się w wysokości 50 proc. zasiłku podstawowego przez połowę okresu, za jaki przysługiwałby bezrobotnemu jeszcze zasiłek. Pobieranie dodatku aktywizacyjnego nie pomniejsza okresu zasiłku. W sytuacji gdy osoba ponownie zostanie zwolniona, przez pozostały czas ma prawo do reszty świadczenia.
O przyznanie i wypłatę świadczenia musi jednak wystąpić sam uprawniony. Trzeba o tym pamiętać, gdyż nie następuje to z urzędu. W przypadku gdy bezrobotny z prawem do zasiłku sam znalazł pracę, dodatek aktywizacyjny starosta przyznaje po udokumentowaniu podjęcia zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej oraz wysokości osiąganego wynagrodzenia.
Dodatek nie zostanie przyznany w przypadku, gdy bezrobotny:
został skierowany przez PUP do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na stanowisko pracy, którego koszty wyposażenia lub doposażenia zostały refundowane ze środków Funduszu Pracy,
z własnej inicjatywy podjął pracę u pracodawcy, u którego był zatrudniony lub dla którego wykonywał inną pracę zarobkową bezpośrednio przed zarejestrowaniem w urzędzie,
z własnej inicjatywy rozpoczął pracę u pracodawcy zagranicznego.
Roszczenia z tytułu dodatku przedawniają się z upływem 3 lat od dnia spełnienia warunków do jego nabycia przez uprawnionego, zaś do należnych, a niepobranych świadczeń – z upływem 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji
