do 08:49
Nigdy nie obiecywałam więcej niż przyjaźń. A tym bardziej ON! I taka była w naszym układzie PRAWDA. Ale pod płaszczykiem przyjaźni chciał ugrać więcej! Z jego strony to było nadużycie mojego zaufania. Więc manipulacja była z jego strony... I te ciągłe kłamstwa!!! Ale to "wyszło" przypadkowo, o czym ON nie wie i nigdy się nie dowie, że ja duuuuuuuużo wiem! Dlatego odrzuciłam GO bez słowa wyjaśnienia! Co się zaś tyczy przyjaźni, to powinniśmy zastanowić się nad jej definicją, a później z całą odpowiedzialnością umieć zbudować przyjacielskie relacje z partnerami. Dodam jeszcze, że PRZYJAŹŃ różni się od MIŁOŚCI. Prawda? :)
no witaj w klubie, jestem w tej samej sytuacji ale skoro tej drugiej osobie nie zależy na wyjaśnieniu sprawy mimo usilnych próśb drugiej no to cóż... widocznie nie warto, dorośli ludzie sie tak nie zachowują
Różnie bywa z tymi szczerymi rozmowami nie zawsze się to opłaca bo bywa i tak, że zostaje to wykorzystane przeciwko nam.
moze odkryla w tobie jakies wady?
nosisz np.spodnie za krotkie,dlubiesz w nosie ,smierdzi ci z ust albo pod pachami,albo nogi,moze buty brudne,nie domyty jestes,sa tysiace powodow,kobiety tak maja .
Udawać uczucie? I załujesz że nie udawałeś hmm brawo, i nie wiem czemu się dziwisz ze odeszła
Nie ma uczucia . Jest wygoda tylko .
A żebyś wiedziała, tak jest właśnie. Wystarczy tylko pokazać drugiej osobie że nam zależy a w krótkim czasie zostanie to wykorzystane bezlitośnie przeciwko nam. Zamiast związku robi się chory układ gdzie jedna ze stron psychicznie niewoli drugą i zaczyna się powolne i bolesne niszczenie drugiej osoby. Wiele par wtedy żyje ze sobą poprostu dla wygody, ale z czasem i tego już nie można znieść.
Nie twierdzę że nie ma szczęśliwych par ale te należą naprawdę do rzadkości.
A ja zakochałam się w chłopaku , choć na początku wydawało mi się że nic z tego nie będzie. Jednak rozkochał mnie w sobie. Spotykaliśmy się ok 3 tygodni, jednak w tym czasie zdążył narobić trochę przypałów przez które nie wiedziałam czy traktuje mnie poważnie. Wolał bić się niż odejść razem ze mną. Teraz już się nie odzywa od dwóch miesięcy, a mi to dalej nie chce przejść, ja go naprawdę kocham, albo jest też tak że wyidealizowałam sobie jego osobę i mam nadzieję że gdybyśmy byli razem to byłoby dobrze. W sumie nie dał nam szansy na poznanie się. Jestem osoba stałą w uczuciach, dlatego teraz mi bardzo ciężko. Nie umiem go zapomnieć. Przez to wszytko nic mi nie wychodzi, nie potrafię się na niczym skupić. Wiem że nie można nikogo zmusić do uczucia, ale wydawało mi się że mu na mnie zależy. Chyba że się myliłam i zależało mu tylko na jednym. Chyba za duże wymagania postawiłam, a mi tylko chodziło o to żeby się mną nie bawił, żeby traktował mnie poważnie. Nie chce wyjść na jakąś desperatkę, ale nie poradzę sobie z tym. Czuję się taka pusta w środku, jakby ktoś zabrał mi część siebie. Wszystkich to śmieszy ,że po tak krótkim czasie mogło mnie tak wziąć. Ale tak się stało. Wiem że nie ma sensu prosić go o spotkanie, bo i tak mi nie odpisze. Ja zaangażowałam się bardziej, dużo bardziej, a on pewnie nie.
Kochaniutka przeciez ty sama sobie odpowiedziałaś !
to wos bardzo ''kochał''y''
