Mili, uśmiechnięci ludzie , którzy bez mrugnięcia okiem proponują swoim starym rodzicom eutanazję i uważają , że to najzupełniej normalne . Oni są dziwni i mają zupełnie inną mentalność niż my. Te ich uśmiechy nic kompletnie nie znaczą . Nie chciałabym mieszkać w Holandii.
W maleńkim domku na skraju lasu, na wielkiej zielonej polanie, na której co kilkadziesiąt metrów rosnąć będą dorodne brzozy. Już widzę, ten hamak między dwoma takimi drzewami i siebie na tym hamaku. Z książką w ręku i lemoniadą z lodem i bąbelkami, smakującą jak ta z dzieciństwa, którą sprzedawali w woreczkach ze słomką. I słyszę już szelest tańczących na wietrze liści i czuję przebijające się między tymi liśćmi promienie słońca :)
Przed domkiem spory taras, taki na którym można usiąść wieczorem, zawinąć się w koc i patrząc w gwiazdy, popijając gorącą czekoladę rozmawiać do rana z kimś bliskim :)
Za domkiem las, a w nim na wiosnę przylaszczki i zawilce, ciut dalej konwalie i fiołki, poziomki, jagody, maliny... i komary; jesienią grzyby, jeżyny i migoczące w promieniach słońca pajęczyny, misternie utkane między gałązkami, zroszone poranną rosą :D
A w domku kominek, drewniane, pachnące podłogi, charakterystycznie skrzypiące dębowe schody prowadzące na maleńkie poddasze, duża kuchnia z wielkim widnym oknem i parapetem pełnym świeżych ziół w doniczkach;
I spora, wygodna łazienka, z dużą wanną... nie powiem co widzę gdy o niej myślę - wanna to jednak nie to, co ten hamak między brzózkami ;) :)))
To teraz czekam na kumulację w lotto :D
Realny , jak najbardziej :) Jednak takie spełnione marzenie o domu wiąże się ze sporą ilością nowych zajęć o których wcale nie marzyliśmy - i na leżenie w hamaku pozostaje tak naprawdę niewiele czasu :)) Ale i tak warto . Życzę spełnienia marzeń , Ilcia.
P.S. Mam nadzieję , że nie masz uczulenia na pyłek brzozy...:)
Uczulenia takowego nie zanotowano, aczkolwiek już zostałam nastraszona wizją spadających na mnie z tej brzozy, pod którą w marzeniach leżę, kleszczy... bądź też topiącego się w lemoniadzie obrzydliwego robala ;)
:)))) ale w marzeniach tego nie ma i niech tak pozostanie :D
Za to wieczory przy kominku są naprawdę bajeczne...
dla mnie gdzie jest na drugim planie pierwsze to wśród jakich ludzi. znam takich co mieli bajeczne domy w ladnym miejscu i przez ludzi z sasiedztwa sprzedali to i uciekli
do gość 13:25
Bo trzeba z ludźmi umieć żyć, jak nie umieją tu, to i gdzie indziej też nie będą umieli i nie pomoże zmiana miejsca zamieszkania. Wszędzie są ludzie z wadami i z zaletami. Nie mówimy tu co prawda o patologii, która może uprzykrzyć życie.
"Miłuj bliźniego swego jak siebie samego" sprawdza się życiu, ile dajesz, tyle odbierasz, a nawet niektórzy mówią,że dwa razy tyle. Zgadzam się z tobą, nie miejsce, a ludzie tworzą klimat.Ja jestem szczęśliwa w moim miejscu na ziemi, bez względu na to, kto koło mnie mieszka, a nie zawsze jest różowo i nie wszyscy są aniołami :-)
Ale chętnie też zamieniłabym miejsce na bardziej ciepły klimat, może kiedyś :-)
Ja chciałbym mieszkać w Bieszczadach, albo na Mazurach, lubię wodę i las,a szczególnie spokój, ciszę,a jedyne odgłosy, to śpiew ptaków, kumkanie żab (nie za głośne)
i żyć, nie umierać :-)
Gdybym miał możliwość wyboru miejsca, w którym mógłbym mieszkać, wybrałbym Islandię. Ale nie sam, z drugą połówką pomarańczy, którą szukam i szukam...
