Nikt tego nie mówi .Widziałam ten kościół, faktycznie opuszczony o ile mi wiadomo to tam w Podgórzu coś się stało. W czasie II wojny w rejonie świętokrzyskim była silnie opierająca się hitlerowcom partyzantka(odsyłam was do historii ziemi świętokrzyskiej)W czasie Świąt Wielkanocnych co niektórzy partyzanci wrócili do rodzin i do kościoła na spowiedź wielkanocną
po której to zaraz odbyła się hitlerowska obława na kilka pobliskich wsi gdzie ukrywali się partyzanci. Wsie spalono ludzi rozstrzelano.Po tym incydencie
mieszkańcy odwrócili się od kościoła ponieważ wszyscy uznali że zostali zdradzeni przez księdza. Nie wiem ile w tym prawdy ale to słyszałam z ust mojego ojca i stryja którzy tam mieszkali ten kościół był blisko ich domu rodzinnego bądź co bądź tam całe wsie należały do partyzantki więc mogło to być prawdą(żałuję że nie słuchałam tego dokładnie ale jak dziecko nie
brałam tego do siebie a wielka szkoda bo historia Podgórza była tuż przy mnie.Jeżli chodzi o cmentarz w Podgórzu to są tam pochowani żołnierze
nasi i ruscy którz zginęli w czasie wojny ,partyzanci oraz pobliska ludność między innymi pochowani są dwa stryjki ,stryjenka jako zasłużeni, moja babcia i mój dziadek ciotka itp. cmentarz ten leży na Lemierzach pośród lasu i należy pod gminą Bałtów.Nie wiem czy są tam jeszcze pochówki zmarłych ale ci co mają tam już groby na rodzinnych grobach są chowani.
ten drewniany jest rozebrany wczoraj jechałem przez Podgórze
A kto jest pochowany obok przecinki w lesie 50 m od drogi(kilka grobow)i jakies 200 m od cmentarza wojskowego.Bylem na grzybach w tamtym rejonie i widzialem te mogily ogrodzone zerdziami.W ubieglym roku przejezdzajac odwiedzilem to miejsce.Zerdzie porozwalane.Ostatni pochowek chyba kobiety mial miejsce ok.2000r lub pozniej.Ciekawa sprawa?
To cmentarz, który należał do do kościółka narodowego w Podgórzu.
Żałuję że nie byłam nigdy w tym kościele chociaż bardzo lubiłam zwiedzać i oglądać kościoły i zawsze gdzie tylko byłam w jakiejś miejscowości to pierwsze kroki kierowałam właśnie do kościoła bo ty czułam atmosferę wyciszenia, uwielbiałam ten półmrok i tę specyficzną ciszę...ale tu akurat kiedy ja byłam w Podgórzu kościół ten był zamknięty i właściwie już podupadły. Widać nie było już gospodarza!
Rodzina raczej niechętnie o nim mówiła powiedzieli mi tylko że po wojnie kościół ten był chwilę kościołem narodowym.Szkoda że go rozebrali bo rozebrali część historii Podgórza do której
ktoś nie chciał się przyznać, a chciałam wam powiedzieć że jest
tu naprawdę pięknie te łąki nad Kamienną i pachnące wiosną sosną lasy i ta wiejska cisza..........jak jakaś magia.
Janino było troszkę inaczej. To oddziały NZS wyłapały okolicznych chłopów i wymordowały ich w Łysowodach.
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81ysowody
Byłą także chyba jedna akcja, kiedy Niemcy aresztowali kilkadziesiąt osób i wywieźli je o ile pamiętam do więzienia w Sandomierzu lub Krakowie. I tam wiele z tych osób zostało zamordowanych.
Wikipedia nie jest źrodłem wiarygodnym tzn np.potwierdzonym przez historyków . tam każdy możce swoją historię wpisać i nikt tego nie weryfikuje
Sluchajcie.Kosciol na podgorzu narodowy jest rozebrany i przewieziony za ozarow tam bedzie złozony na nowo i odresaurowany.
Hmm szkoda, że moja babcia już nie żyje, bo mogłaby wiele powiedzieć na ten temat ; mieszkała na Lemierzach. Pamiętam tylko z jej opowieści, że jej ojciec w wojnę jak była jakaś spora obława wykupił dużo ludzi ze wsi z niewoli. Wiem, że Niemcy byli głodni i na wymianę poszło zboże, mąka, krowy i świnie. Szkoda bo byłem zbyt młody, żeby zwracać uwagę na jej opowieści.
Tak, tak to jest właśanie tak że nie słucha się starszych i mądrzejszych. Ja też żałuję że nie słuchałam dokładnie co opowiadali i wspominali te przeżyte dramatyczne chwile a miałambym co słuchać.
Stryjenka należała do A K i partyzantki stryj tak samo ale nie słuchało się bo po co !? Przecież babcie, nawet i mamy to chodzące historyczne encyklopedie gdyby wtedy przyszło do głowy to spisać wiedzielibyśmy o czy mowa a tak? Teraz żal że wiemy tylko po trochu ... szkoda...czas robi swoje i trzeba szukać innych źródeł wiedzy( wiem że to jest opisane w którejś z książek ale nie wiem w jakiej)a tak miało by się swoją prawdę...
Ocelocie! Może masz rację ale akcja była też na Wiktorynie
tam spalono całą zagrodę bo szukano partyzantów i podpalono
stodooły w których ukrywali się partyzanci.Oile wiem to zagroda
ta po wojnie miała być jako muzeum( Były takie zamierzenia).Kilkanaście lat temu była całkiem w dobrej formie byłam tam i mieszkałam w niej.Tak że nie obce mi są wspomnienia ludzi tam mieszkających.Tylko że prawdziwi świadkowie już są..., na drugiej stronie.
To zagroda (drewniany dom) państwa Rokitów. Tam w latach 80-tych była jeszcze Izba Pamięci. Ta rodzina aktywnie działała w partyzantce. Ich groby są na cmentarzu wojennym w Podgórzu.
Tak wiem. Maria Rokita śp. była moją wujenką już jako wdowa
została żoną śp.Wacława Dębniaka mojego wuja. Ja znam to miejsce ponieważ jeździłam tam na wakacje dlatego znam Podgórze i Wiktoryn.Na Wiktorynie u wujenki i wujka zatrzymywałam się i tam przebywałam. Byłam zachwycona tą zagrodą prawie że w lesie...tą obszerną białą kuchnią z kominem ...
i ziemianką do której wchodziło się jak do lochu.
Pamiętam opowiadania wujenki, wujka oraz mego ojca.
Czuję ogromny sentyment do tych miejsc.Piękna okolica.
Ja przez Wiktoryn przejeżdżałem jeżdżąc na wakacje do dziadków do sąsiedniego Teofilowa :)
Wydaje mi się, że Maria Rokita używała także imienia Marianna (tak znalazłem w literaturze). Grób W. Dębniaka chyba także jest na cmentarzu wojennym (lastrykowy).
Piękne okolice...
Tak.To prawda wujenka używała imienia Marianna nie pisałam tego bo zbiegiem okoliczności na imię Marianna miała też moja mama a wujek i mój ociec Jan najmłodszy z z braci do swych żon wołali po prostu Mania lub Marysia.TAK wujek Wacek jest tam pochowany razem z drugim wujkiem Antkiem to Jest też grób mojego drugiego wujka Dębniaka.Właściwie to cała rodzina Dębniaków tam jest pochowana prócz mojego ojca.
Również to co piszesz że znalazłeś to literaturze tak wiem ta sprawa partyzantki była opisywana w książce ale wujenka nie nie zdążyła mi ją dać. O ile wiem dużo było
o Hubalu i jego przełożonym i chyba jest w niej jej fotografia Jako dziesięcioletnia dziewczynka- to od nich i
mojego ojca wiedziałam o Katyniu o Bykowni
Zdjęcie Marianny Rokity (już w starszym wieku) widziałem na pewno w którejś z książek o kieleckiej partyzantce. Poszukam w wolnej chwili, bo mam uch trochę na półce.
Ocelocie i Wy inni goście dziękuję za te wiadomości i jestem Wam wdzięczna że mogłam się dowiedzieć cokolwiek
o tamtych stronach. Dawno już tam nie byłam chociaż myśli
moje często krążą w tamtym kierunku i tak jak pisałam szkoda że wcześniej nie mogłam wykorzystać czasu
poświęcając tamtym stronom.To chyba zew....
Być może że to rodzinne strony mego ojca upominają się
aby o nich wspominać.....
