Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

To nie wchodzi w grę! Nigdy się na to nie zgodzi...

Zalamana i ludzie z forum czytajcie ze zrozumieniem. Maz zalamanej nie chcial miec dziecka zanim sie dowiedzial, ze nie moze ich miec i dalej nie chce. Nie, ze nie moze bo ewidentnie napisala, ze trzeba sie stara ze jednak mozna. Wnioskuje z tego co napisalas, ze on poprostu moze Cie juz nie kochac utd. Moja rada kopmnij go w 4 litery i znajdz innego. Pewnie mloda jestes mozesz jeszcze miec innego i miec dzieci, a przede wszystkim byc szczesliwa i byc mama czego tak najbardziej pragniesz. Kto nie ryzykuje ten nie pije szampana;

Sa sprawy ktore dziela ludzi na dwie grupy idiotow.

Pozdrawiam i zycze szczescia.

Hm, to może ja się wypowiem w tym temacie bo przeżyłam to samo co autorka wątku i powiem, że niektórzy faceci to zwykłe egoistyczne świnie (przepraszam za ten epitet) ale kto nie przeżył czegoś takiego ten nie zrozumie. Otóż, jak byłam mężatką zaczeliśmy się starać o dziecko, ponieważ niewychodziło zdecydowałam się na badania i wyszło (PCOS) lekarz powiedział że ta choroba nie skazuje mnie na niebycie matką ale trzeba będzie się leczyć, być może metoda wspomaganego rozrodu (czyli inseminacja lub in vitro) jeśli inne metody zawiodą. Po jakimś czasie gdy leczyłam się u zwykłego ginekologa postanowiłam się zgłosić do kliniki niepłodności, specjalistycznej ( w Warszawie, Novum najlepsza w kraju) tam podchodzą tak, że przebadać sie powinien również mężczyzna gdyż nigdy nie wiadomo a to sprawa obojga. Ja zaczęłam nowe leki które zaczęły działać i było ok, ale wyniki męża (bo się przebadał były złe), musiał mieć wizytę u specjalisty androloga. I tu zaczynają się schody, nie uwierzył, że ma złe wyniki, chociaż miał na piśmie i przecież nie ja to wymyśliłam sobie, powiedział po chamsku przy rodzinie, że to ja mam problem bo to on jest zdrowy (powiem że płakać mi się chciało i nigdy tak podle się nie czułam), ale jednak poszedł do androloga, ten kazał zrobić usg, badania hormonów i następne badanie nasienia, po braniu przez 3 miesiące leków. Mąż nic nie powiedział mi o tym nie przyznał się, powiedział że lekarz powiedział że wszystko jest ok. Przypadkowo znalazłam recepty i skierowania na badania i zapytałam czemu tak postępuje to mi wyjechał że on się podle czuł że dla niego dla faceta wizyta to ujma i takie tam i wtedy ja powiedziałam że mi też nie jest lekko chodzić na wizyty, leki brać które nie są obojętne i często się żle czuje, on nic na to. Po moich prośbach zgodził się na inseminację, ale jak usłyszał, że potrzebne są badania nas obojga przed zabiegiem (chodziło o badania z krwi typu hbs, hcv) to powiedział że nie, on nie będzie robił tych badań i zaparł się. Wtedy we mnie coś pękło i powiedziałam że jeśli tak to w takim razie koniec. No i zgodził się, łatwo mu poszło i na koniec mi powiedział co Pan Gienek tutaj, że dziecko jest z miłości a nie tak. Więc powiem, że miłość to uczucie które jest w stanie znieść wszystko , jeśli się naprawdę kocha. I te dzieci z inseminacji, in vitro są najbardziej kochane bo tak długo oczekiwane, poczęte w laboratorium, w wielkich trudach ale z miłości. I to nie jest egoizm. Znany mi lekarz mówi,że jeśli tylko kobieta ma jajniki, ma macicę i nie jest zbyt starsza to może być matką bo to jest medycyna by pomóc i trzeba umieć z niej skorzystać. Autorko wątku życzę powodzenia w walce, nie poddawaj się.

Zgodnie z Zasadami Forum każdy post będący odpowiedzią na post wyłączony z wyświetlania, jest także wyłączany z wyświetlania. Nie oznacza to, że post jest sprzeczny z Zasadami Forum. Jeżeli jesteś autorem tego posta - prosimy, zwracaj uwagę, na jakie posty odpowiadasz i odpowiadaj na posty, które są zgodne z Zasadami Forum. Prosimy Cię o to dlatego, że chcemy wraz z Tobą i innymi Forumowiczami utrzymywać pozytywną atmosferę na Forum.

Gość

Dziś, 18:50