Ostrowiec Świętokrzyski www.ostrowiecnr1.pl

Gdzierodzic.info

Polecam porodówkę w Starachowicach :)) Rodziłam naturalnie kilka tyg temu i jestem zadowolona,położna która odbierała była ok ,gaz miałam przez cały czas skurczów niestety mi nie pomógł czułam się jak pijana po nim,ból porodowy to najgorszy ból ale do przeżycia,jak się zobaczy dzidzi ból idzie w niepamięć tak było u mnie,na noworodkach bardzo fajne położne.POLECAM

Mam takie samo zdanie jak Pani z godz. 12.49. Rodziłam 2014 r. To co mówią Panie z noworodków "dobra rada" trzeba wpuszczać jednym uchem a wypuszczać drugim.

Moja opinia nie jest przychylna bo moje prawa nie zostały uwzględnione podczas porodu w Ostrowcu. Miałam plan porodu ale go nie dałam, mimo, że wcześniej zarzekałam się, że będę walczyć o swoje. Podpisałam szpitalny (bez omawiania go z położną, przychodziła tylko co chwila zapytać czy już podpisałam) naiwnie wierząc w powtarzany przez wszystkich tekst, żeby zaufać lekarzom i położnym. Nikt nie pytał mnie o zgodę przy podawaniu leków ani nie informował o konsekwencjach uniemożliwiając świadomy wybór- np. oksytocyna przy III okresie porodu (norma w Ostrowcu) czy dożylnego znieczulenia do szycia krocza bez informacji co to i jak działa na mnie, moją świadomość, czy nie przenika do pokarmu itp. Położne nawet nie pytają o zgodę przy nacinaniu. Położna poproszona o ochronę lekko mnie wyśmiała, w ogóle koszmarna kobieta mi się trafiła. Wszyscy wchodzą na salę, nikt nie mówi kim jest, jak się nazywa itp. Rodziłam oczywiście w pozycji półleżącej, z nakazem parcia nawet po dwa razy na skurczu. Nie było możliwości zmiany pozycji czy parcia jak ja tego potrzebowałam. Położna oczywiście mnie pocięła, bo przy tak prowadzonym porodzie nie było możliwości tego uniknąć, chociaż nawet nie próbowała udawać, że coś robi w kierunku ochrony. Po urodzeniu dziecko wylądowało na łóżku a nie na moim brzuchu, przecięto pępowinę i położono mi dziecko na minutę na piersiach- to był ten wielki i wspaniały kontakt skora do skóry- cała jedna minuta. Dziecko oddali po jakiejś pół godzinie. W między czasie oksytocyna i szarpanie za pępowinę, szycie krocza, gdzie czułam każdy szew wewnętrzny i usłyszałam, żeby nie uciekać pośladkami. Dziecko owszem dostałam z powrotem ale przy przewożeniu mnie na salę poporodową zabrali je znowu na jakieś 3 godziny. Podobno zmarzło i trzeba je było dogrzać ale leżąc przez kilka następnych dni w szpitalu obserwowałam, że innym matkom dzieci oddawali też dopiero po kilku godzinach. Przy porodzie popełniłam kilka błędów- po pierwsze posłuchałam najbliższych i rodziłam tam gdzie oni chcieli (w Ostrowcu) a nie tam, gdzie ja chciałam, po drugie nie dałam planu porodu, po trzecie nie miałam osoby bliskiej, która wiedziała jakie są prawa rodzącej i je egzekwowała- kobieta podczas porodu jest naprawdę bezbronna i bardzo rzadko jest w stanie zawalczyć o swoje- tak było w moim przypadku. Był mąż ale on nie wiedział i nie interesował się opieką okołoporodową, był bardziej przerażony niż ja. Na dzień dzisiejszy wzięła bym doulę albo położną a najchętniej rodziła w domu. Trzeba znać swoje prawa i je egzekwować ale dla pierworódki to nie takie łatwe. Opieka pań od noworodków to już w ogóle porażka. Warunki "lokalowe" to nie wszystko, liczy się mentalność osób sprawujących opiekę nad rodzącą. Do dzisiaj nie wiem dla czego jedne kobiety mogą rodzić w wygodnych wertykalnych pozycjach w przyciemnionych salach, w obecności kogoś z bliskich i położnej a nie 7 obcych osób, mieć dziecko co najmniej na 2 godziny po porodzie w kontakcie skóra do skóry itp. a inne nie mają tego luksusu, traktowane są jak kawał mięsa, maszynę która ma rodzić w takim a nie innym tempie, która nie ma prawa nawet do informacji. Poród to nic strasznego, boli ale kobieta jest tak a nie inaczej stworzona i na pewno da radę, trzeba tylko słuchać siebie. Na szczęście wierze, że przy drugim dziecku uda mi się urodzić tak, żeby wspominać tą piękną chwilę ze łzą szczęścia w oku a nie z poczuciem bezradności.