1. ...zrobi aferę o własne nazwisko.
2. ...zrobi festyn i ogłosi sukces stulecia.
3. ...nie odda go nikomu, nawet papieżowi.
4. ...zrobi z tego konkurs na własną cześć.
5. ...zapomni, po co ten patronat w ogóle był.
6. ...otworzy komisję śledczą, żeby sprawdzić, kto mu go dał.
7. ...zrobi konferencję prasową i ogłosi, że to sukces narodu.
8. ...na drugi dzień zażąda orderu za zasługi.
9. ...zatrudni kuzyna jako rzecznika.
10. ...naklei swoje logo na wszystko, co się rusza.
11. ...zorganizuje galę, na której sam sobie wręczy nagrodę.
12. ...będzie myślał, że to daje mu immunitet na głupotę.
13. ...zrobi z tego kampanię wyborczą.
14. ...napisze ustawę, żeby tylko on mógł mieć patronaty.
15. ...ogłosi, że to największy sukces rządu od czasów odkrycia ognia.
16. ...wymyśli projekt ustawy, który niczego nie zmienia, ale wygląda poważnie.
17. ...na konferencji powie, że jest „inicjatorem zmian”.
18. ...zorganizuje debatę, w której sam będzie sędzią i uczestnikiem.
19. ...zrobi z tego hasło wyborcze, choć wybory za rok.
20. ...ogłosi patronat „strategicznym sukcesem państwa”.
21. ...nakręci film dokumentalny o tym, jak to on „uratował sytuację”.
22. ...będzie winił opozycję za każdą krytykę.
23. ...wymyśli nowe ministerstwo tylko po to, żeby się tam znaleźć.
24. ...poprosi o opinię samego siebie w pięciu kopiach.
25. ...wyśle pismo, które wróci do niego w tej samej kopercie.
26. ...przygotuje procedurę, której i tak nikt nie przestrzega.
27. ...uzna, że papier jest ważniejszy niż efekt.
28. ...zorganizuje uroczyste zebranie, żeby zatwierdzić samego siebie jako eksperta.
29. ...przygotuje wielostronicowy raport, w którym jedynym wnioskiem będzie: „Patronat jest potrzebny”.
30. ...ogłosi, że patronat jest „kluczowy dla bezpieczeństwa narodowego”.
31. ...wyśle pismo do wszystkich urzędów, żeby wszyscy potwierdzili, że potwierdzają.
32. ...zaprosi media, żeby pokazać, jak dużo robi, choć nic nie zrobił.
33. ...wymyśli nowe stanowisko „koordynatora patronatu patronatu”.
34. ...przypisze sobie wszystkie zasługi pracowników i rozdzieli nagrody samemu sobie.
35. ...zrobi konferencję, na której każdy występujący powie dokładnie to samo.
36. ...przekona sam siebie, że każda krytyka to atak na państwo.
37. ...a na koniec i tak zgubi wszystkie dokumenty, bo „system jest skomplikowany”.
Możecie dopisywać własne aforyzmy o patronatach i głupocie.
Poniżej łagodniejsza, bardziej dyplomatyczną wersja pisma.
Zachowuje ona pełen urzędowy charakter, ale ton jest bardziej uprzejmy, z naciskiem na uznanie dla inicjatywy i zachętę do współpracy w przyszłości.
[Miejscowość, data]
[Nazwa urzędu / instytucji przyznającej patronat]
[Adres]
[Nazwa organizatora wydarzenia]
[Adres organizatora]
Dotyczy: rozpatrzenia wniosku o objęcie patronatem honorowym wydarzenia [nazwa wydarzenia]
Szanowni Państwo,
uprzejmie dziękujemy za przesłanie wniosku dotyczącego objęcia patronatem honorowym wydarzenia [pełna nazwa wydarzenia] oraz za zaangażowanie w organizację inicjatyw wspierających [tu można dodać charakter wydarzenia – np. rozwój lokalnej społeczności / promocję kultury / działalność edukacyjną].
Po zapoznaniu się z przekazanymi materiałami informacyjnymi uprzejmie informuję, że nie ma możliwości objęcia tego przedsięwzięcia patronatem honorowym.
Z przedstawionego programu wynika, że wydarzenie obejmuje elementy o charakterze komercyjnym, w tym promocję działalności prywatnych firm. Zgodnie z zasadami przyznawania patronatu honorowego, nie może on obejmować inicjatyw, których celem lub istotnym elementem jest reklama lub promocja działalności gospodarczej.
Jednocześnie pragniemy podkreślić uznanie dla Państwa inicjatywy oraz życzyć powodzenia w realizacji zaplanowanych działań. Zachęcamy również do składania w przyszłości wniosków o patronat w odniesieniu do przedsięwzięć o charakterze społecznym, edukacyjnym lub kulturalnym, które wpisują się w ideę patronatu honorowego.
Z wyrazami szacunku,
[imię i nazwisko]
[stanowisko służbowe]
[nazwa urzędu / instytucji]
Powiedzenie „Daj głupiemu patronat, to pomyśli, że jest ministrem” ma charakter potoczny i ironiczny. Odnosi się ono do sytuacji, w której gest o charakterze symbolicznym — takim jak objęcie przedsięwzięcia patronatem honorowym — jest błędnie interpretowany jako źródło rzeczywistej władzy, znaczenia lub prestiżu.
W znaczeniu najczęściej spotykanym powiedzenie to dotyczy organizatorów wydarzeń, którzy traktują otrzymanie patronatu jako formę nobilitacji wykraczającą poza jego faktyczny, honorowy wymiar. W pewnych kontekstach może jednak być również interpretowane w odniesieniu do osób sprawujących patronat, gdy gest ten staje się narzędziem autopromocji lub jest udzielany w sposób nieadekwatny do rangi przedsięwzięcia.
W obu przypadkach przesłanie tego powiedzenia sprowadza się do krytyki nadmiernego przywiązywania wagi do symbolicznych form uznania i traktowania ich jako realnego źródła prestiżu lub wpływu.
... wyciągnie na wiecu wyborczym słoik ogórków i będzie go prezentował jak relikwię.
Jak Rafał Trzaskowski z Platformy Obywatelskiej w ramach swojej kampanii wyborczej, bo chciał zostać prezydentem Polski, przyjechał do Ostrowca, to nikt tego prestiżowego wydarzenia patronatem nie obejmował. Dlaczego? Może dlatego, że Rafał z korzeniami postanowił na tym wydarzeniu zaprezentować ogórki w słoiku znanej firmy. Dzierżył je w rękach niczym relikwię. I wszystko pięknie i wszystko super, praca przy ogórkach jest, ale jak się okazuje niestety nie w Ostrowcu, tylko w Łowiczu.
Podobno wszystkie okoliczne psy tak się cieszyły, że aż ogonami merdały z radości.
A to się działo w Głogowie: (...) Wtedy jest szansa na to, że druga strona też się do nas uśmiechnie. Nawet jak im się czasem silnik zatrze, nawet jak im czasem nie starczy im argumentów. Wielkie brawa! – mówił i sam agitował do bicia mu brawa.
Ale chce wam powiedzieć jedną rzecz, że dzisiaj pokazuje, to co jest w Głogowie, ta cała sytuacja, jedną bardzo ważną rzecz, że ludzi uśmiechniętych jest znacznie więcej. Uśmiechnijcie się brygada, hej, co tacy smutni jesteście!? – krzyczał.
Na odwrót pan trzyma transparent, w drugą stronę kochani. Pozdrawiam pana, jaki pan piękny uśmiech prezentuje. No cudo! Drodzy państwo, to jest najważniejsza lekcja, która z tego płynie, że nas jest więcej. Wielkie brawa! (...)
... powoła komisję śledczą, żeby sprawdzić, kto mu go odebrał.
