Poza tym ODPOWIEDZIALNOŚĆ nie bierze się z powietrza- to my rodzice powinniśmy ją krzewić w dzieciach żeby później nie robić nagle zdziwionej miny. Sama zostałam matką w późnym wieku, najpierw były studia, ślub, dorabianie się a potem dzieci. I nikt mi nie pokazywał jak sie uprawia bezpieczny seks w wieku 12 lat za to miałam szczęście wychowywać się w elokwentnej rodzinie, która zamiast zabraniać i karać tłumaczyła. Tą wiedzę zamierzam przekazać mojemu dziecku. I to jest odpowiedzialność.
czego jestem żywym przykładem- matka porzuciła mnie bo nie miała sie co pokazywac w rodzinnej wsi gdzie jej ojciec a mój dziadek był człwoiekiem nadzwyczaj szanowanym , wierzącym i poukładanym . W efekcie mam gdzies tam, daleko rodzine biologiczną , której nie znam i bardzo z tego powodu cierpię ' choć wychowali mnie adopcejni rodzice i byli naprawdę wspaniali.
Współczuję Ci. Nie skazuj swojego dziecka na ten sam los. W wielu punktach masz rację, nie mówię, że się z Tobą nie zgadzam- różnie się ludziom w życiu układa.
Odpowiedni wiek na dziecko dla matki to 28-30 lat.
A sprzeciwią się osoby która mają mniej lat, a zaliczyli wpade. I to jest potwierdzone
wcale się nie zgodzę to nie jest odpowiedni wiek. zależny od kobiety ja np mam problemy z kobiecymi sprawami i lekarz mi powiedział że jeśli chce mieć dzieci najlepiej by było zajść w ciąże przed 30 bo potem mogę w ogóle nie zajść.
Miałam to samo, urodziłam w wieku 29 lat.
Dziecko trzeba po prostu chcieć. Jest taki czas i taki sygnał w organizmie kobiety, że wiadomo, chcę być matką, jestem gotowa, nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. I to jest fajne, ta komplementarność. Gdybym urodziła dziecko bez tego, że jestem w pełni gotowa, świadoma, dojrzała, zdecydowana... byłoby nie do końca tak, jak powinno. A to cudownie, przyjąć dziecko z tego pragnienia.
Owszem, tzw. wpadki byłby i będą i pewnie bywa tu różnie. Są ci, co się cieszą, potrafią wejść w nową i skądinąd trudną sytuację i są przypadki mniej radosne.
Są więc młode matki, które kochają dzieci, są gotowe i w ogóle, dorastają do okoliczności, ale wcale często widzę też młode dziewczyny, które samymi wózkami by człowieka staranowały, zachowują się butnie, krzykliwie, wyzywająco, palą przy maluchach papierosy, nierzadko to potem ulica te dzieci wychowuje, tylko podwórko, a one zajęte są gadaniem, paleniem, a w stosunkach z dziećmi brak im jakieś delikatności, takiego autentycznego macierzyństwa. Które nie jest hm... wyuzdane, ale takie spokojne, wyważone, i radosne. Przepraszam też, ale miewam wrażenie, że to nie jest wtedy wychowanie a chów. Jakby dzikich zwierzątek.
zgadzam sie z powiższa wypowiedzia gość.Dziś,13:23 w 100%
ja miałem 21 zona 19 i stało sie . dzis starszy ma 15 młodszy 12 i jest zaje..... mamy z dzieciakami fajny kontakt a jeszcze pare lat chłopaki wyfruną a my jeszcze młodzi.... moze młodzi dziadkowie nie miał bym nic przeciwko he he
Bzdura gościu 11:55. Taki wiek jak podajesz to ostatni dzwonek dla kobiety na pierwsze dziecko a nie odpowiedni wiek. Natury nie oszukasz, choćbyś chciał.
A ja powiem tylko tyle... zajmijcie się ludzie swoimi sprawami. Zróbcie sobie rachunek sumienia, przyjrzyjcie się sobie i jeśli dojdziecie do wniosku, że jesteście idealni wówczas oceniajcie innych i wyrażajcie swoje poglądy. Najtrudniej jest ocenić siebie!
Kiedyś byłam (jestem) nastoletnią mamą. Brakowało mi miesiąc do 18stki kiedy urodziłam pierwsze dziecko. Dzięki wsparciu rodziców i w miarę pomocnego ojca (wekeendowego) dziecka udało mi się pogodzić szkołę z wychowaniem. Potem po 20stce miałam drugie. Było trudno mąż tylko pracował dzieciaczki miały to co potrzeba plus moją wielką miłość. I wiecie byłam i jestem dumna z nich bo każdy mówi że mam dobrze wychowane dzieci do tego dobrze uczą w szkole. Pytają się mnie co niektórzy jak to zrobiłam że tak dobrze je wychowałam. Jestem teraz po 30stce i przytrafiło się że znów jestem szczęśliwą mamą maluszka. Na pewno człowiek w tym wieku troszkę inaczej przeżywa macierzyństwo a może to kwestia tego że pracuje. Jestem zakochana w moim malutkim urwisie a czy będę dla niego lepszą matką bo jestem starsza?. Kocham wszystkie moje dzieciaczki równo ale to najmłodsze na pewno będzie bardziej rozpuszczone bo więcej osób się nim zajmuje. Wiek nie jest wyznacznikiem czy się będzie dobrym rodzicem. Ważne są rozmowy z dziećmi. Pozdrawiam wszystkie młode mamy te nastoletnie też. Głowy do góry
Ja urodzilam córeczke gdy mialam 18 lat. Na poczátku kolorowo nie bylo, ale z pomocá mojej mamy dalam rade...
Koleżanki mi zazdroscily, bo malutka miala fajne ciuszki, ladny wózek. Jedna nawet poszla w moje ślady i rok pózniej zostala mamá :-)
Ale nie byly zemná gdy byla chora, gdy czuwalam przy niej w nocy...
Ja z perspektywy czasu niczego nie żaluje, życie mi sié poukladalo, nie narzekam ale czasem warto usiásc i przemyslec pewne sprawy żeby konsekwencji podjétych decyzji nie ponosić do końca zycia...
czym szybciej tym lepiej i wiecej nas będzie
