ja miałam trzy iui, żadna nie wyszła, po trzeciej dałam sobie spokój, przestałam jeździć do kliniki, a po pół roku, trochę dłużej może, zaszłam w ciążę naturalnie, cud?nie wiem, ale radość ogromna:)
nawet nie wiecie jak wam zazdroszczę ze wam sie udało i macie teraz pociechy:) Jednak cuda się zdarzają. Mam nadzieję że i kiedyś u mnie taki cud się zdarzy i ja będe mogła mieć chociaż jednego bobaska! tak bardzo tego pragnę. Postaram się wyluzować i nie myśleć o tym chodz będzie to bardzo ciężkie;/ a co do "in vitro" to z tego co wiem duzo kosztuje... chyba w moim przypadku byłaby to ostateczna jakaś szansa... narazie jeszcze o tym nie myślę. Modlę się o jakis cud żeby się wkońcu udało mieć dzidziusia! eh... Najgorsze to to ze ja pracuje w sklepie z zabawkami dla dzieci i mnóstwo osob przychodzi do sklepu z takimi małymi dziećmi, niemowlaczkami itp. i momentamim do oczu napływają mi się łzy i momenty myślenia" kiedy ja będę mieć takiego małego szkraba?, czy wogulę będę mieć? "
Kochana 4 lata ,w tym dwa poronienia,tez juz byłam załamana,a teraz mam dwie małe rozrabiary i rady sobie z nimi nie daje :-))Życzę powodzenia!!!!
Ale się cieszę waszym szczęściem, naprawdę, szczerze... Też bym chciał trzymać na ręku takie małe dzieciątko... Patrzeć jak dorasta, jak się uśmiecha, jak mówi do Ciebie tato, tatusiu. Jak przytula się do mamy... Ja tego nigdy nie będę miał... Ale lubię za to oglądać innych jak mają takie szczęście. Pamiętajcie! Szanujcie to, bo nie wiadomo kiedy, i możecie to stracić. Wystarczy głupia chwila...
nawet nie wiecie jak wam zazdroszczę ze wam sie udało i macie teraz pociechy:) Jednak cuda się zdarzają. Mam nadzieję że i kiedyś u mnie taki cud się zdarzy i ja będe mogła mieć chociaż jednego bobaska! tak bardzo tego pragnę. Postaram się wyluzować i nie myśleć o tym chodz będzie to bardzo ciężkie;/ a co do "in vitro" to z tego co wiem duzo kosztuje... chyba w moim przypadku byłaby to ostateczna jakaś szansa... narazie jeszcze o tym nie myślę. Modlę się o jakis cud żeby się wkońcu udało mieć dzidziusia! eh... Najgorsze to to ze ja pracuje w sklepie z zabawkami dla dzieci i mnóstwo osob przychodzi do sklepu z takimi małymi dziećmi, niemowlaczkami itp. i momentamim do oczu napływają mi się łzy i momenty myślenia" kiedy ja będę mieć takiego małego szkraba?, czy wogulę będę mieć? "
Asia, będziesz miała dzieciątko. Zobaczysz! Masz kochającego męża, Ty go kochasz, a więc nie ma możliwości, żeby się Wam nie udało!
tak to jest, czlowiek nie planuje to bez problemu zachodzi, a ci co marzą to trudne do zrobienia, głowa do góry :*
ciekaw jestem ile dzieciaków z invitro jest tu w Ostrowcu, ile chodzi do szkół ostrowieckich, jak ich poznać? podobno chodzi o jakąś bruzdę? bardzo chciałbym mieć tą wiedzę, żeby uchronić moje dzieci przed kontaktem z tymi z invitro, nie życzę sobie takich znajomości jako rodzic
A któż ci i jakich głupot naopowiadał o "tych " dzieciach??? To normalne istoty, naprawdę. Mam takie dziecko w środowisku i uwierz, jest najbardziej normalnym dzieckem. Nie ma ani pięciu nóg, ani skazy na psychice. Nie mówi samo do siebie- jestem z in vitro....Wiecej, nie wiem których dzieci powinniśmy się zacząć bać:/
Skutki takiej literatury http://www.ostrowiecnr1.pl/forum/watek/in-vitro-wg-specjalistow/
Bardzo to przykre, co piszesz (11:05). Ciekawa jestem po czym rozpoznać takich rodzicow (ludzi), żeby sie z nimi nie kontaktować?
dziękuje dziewczyny za pozytywne słowa:) mam nadzieję że w końcu sie uda.. postaram się o tym tyle nie mysleć i może dać sobie spokój na pewien czas ( chodz bedzie to trudne).
dokładnie! pozatym wszędzie piszą jakieś głupoty na różne tematy nie warto tego słuchać, poza tym to jest indywidualna sprawa każdego człowieka jeśli chodzi o in vitro i nikt nie powinien sie w to mieszać! tak samo mozna byłoby powiedzieć ze twoim dzieciom będziesz zabraniał zadawać z osobami niepełnosprawnymi.
Kurka, najgorsze jest to, że przewaznie nie ma z kim o tym, pogadać. Tzn jest ale i tak wszyscy kwitują to słowami "na pewno wszystko będzie dobrze", "wyluzuj", "jedźcie na wakacje a na pewno...zaskoczycie...:/ " No żenada po prostu. Okrutnie mnie to denerwowało, i dopiero po entych miesiącach, kiedy i wakacje nie pomogły, i wyluzowanie, niektórzy zaczęli inaczej (bardziej realnie) patrzeć na ten problem.
ta, też to skądś znam:/ łącznie z mężem...
Dziewczyny,
porozmawiajcie ze swoim lekarzem gin. Jeśli Was wyśmieje zamiast doradzić - zmieńcie lekarza!
ja wiem co przeżywacie - staraliśmy się z mężem o dzieciątko ponad 2 lata... ja już fijoła dostawałam... ale trafiłam na super gin, pomógł, rozwiał wątpliwości. U mnie sytuacja wyglądała tak, że oboje byliśmy po badaniach - wszystko z nami było ok. a ciąży nie było. z każdą miesiączką był płacz i rozgoryczenie... dlaczego my chcemy a nie możemy a takie bydlaki rodzą i zabijają maleństwa?? tak jak powiedział mój lekarz - zapomnijcie o staraniach - zacznijcie robić coś dla siebie. My zaczęliśmy od podróży do Grecji. wyjazdy, imprezy...balety :) i jeśli mam być szczera : sex po pijaku :D potem kredyt na remont mieszkania. zmieniłam pracę...a sex smakował lepiej bo był spontaniczny, nie kalendarzykowy... i efekt jest taki, że w najmniej oczekiwanym momencie, kiedy tak naprawdę nie spodziewaliśmy się tego, zaszłam w ciążę. Niedowierzanie... szok... Obecnie moja córeczka ma 2,5 roku. jest całym naszym światem. wyczekanym ale i wyprodukowanym na luzie :) czego i Wam wszystkim życzę!
PS. parom, które mają problem z zajściem w ciążę wynikłym z problemów zdrowotnych, polecam klinikę w Krakowie : klinika się nazywa Macierzyństwo. adresy znajdziecie na necie...
widzę że jest mnóstwo takich par starających i pragnących mieć dziecko..
no moj Ginekolog powiedział że Badania sa ok trzeba czekać bo może to być tak że bardzo chcemy mieć dziecko i go nie ma nacisk rodziny itp..;/ więcej żadnych rad mi nie dał.. nawet nie zaproponował mi obserwowanie monitorem mojego cyklu.. dokladnie ja mam tak jak ty.. z każdym dniem co mam okres jest wielki placz i załamanie.. najchętniej nie wychodziłabym z domu.. mąż też już jest załamany.. a mnie boli to że on tak bardzo pragnie zostać ojcem a ja mu nie mogę dać dzidziusia..:( a mogłabyś polecić dobrego ginekologa? może masz rację i powinnam zmienić lekarza na kogoś bardziej kopetentnego. Też będziemy musieli wrzucic na luz.. zająć się czym innym.. wyjechać gdzieś.. i nie kochać się w szczególności tylko kalendarzykowo;/ a ta klinika o ktorej piszesz jest dobra?? Dobrze że o czymś takim piszesz w razie dłuższych starań będę musiała o niej pomysleć...
Eh dziewczyny. Czasami mam ochotę spotkac się nawet z taka obcą osobą, ale znającą temat z własnego doświadczenia. I pogadać.
Mój ostrowiecki gin był na tyle inteligentny, że powiedział mi wprost, że on nam juz nie pomoże i musimy szukać pomocy dalej. I faktycznie, bardzo wazna jest postawa lekarza. Mój obecny dr działa na mnie nawet trochę jak psycholog. Zawsze wychodzę od niego z przysłowiowym bananem na twarzy:)
I muszę coś jezcze na forum napisać- dotyczy mojego męża. Dziewczyny, jeśli wasz partner, macie wrażenie, że nie chce tak bardzo jak wy dzieciątka, sprawia wrażenie jak by obojętnego to naprawdę z perspektywy czasu jest pozytywne. Ja się dopiero niedawno, po wielu miesiącach o tym przekonałam - jego postawa poniekąd zmusiła mnie do szybszego "zobojętnienia'', i w pewnym sensie wyluzowania. Kochane, życzę wam jak najlepiej:)
